Het is ‘Groundhog Day’ deze vijfde aflevering van The Leftovers. Matt en Mary krijgen het podium deze keer, en we zien ze voor de theme song gevangen in een routine. De dagbesteding van de dominee en zijn vrouw is elke dag hetzelfde, want Matt wil graag een moment herbeleven. Een moment oproepen. Het moment, natuurlijk, dat zijn vrouw weer bij zinnen was en weer kon praten, lachen en wat al niet meer. En dus herleven ze dag waarop het gebeurde, in Miracle.

Dat niet elke aflevering dezelfde hoofdpersoon heeft is soms even slikken. Ik wil weten hoe het met Kevin gaat, en met Nora en Jill, en met Jon en zijn familie. Matt is weinig meer dan een leuk gevonden bijrol, zal iedereen met me eens zijn. En toch: het is alweer een sterke, ontluisterende aflevering geworden. De reeks bizarriteiten wordt groter, de Bijbelse thematiek dramatischer, en het stadje Miracle nog iets onheilspellender. En The Leftovers word ondertussen steeds beter – beter dan het eerste seizoen, durf ik wel te stellen.

Op hoop van zegen

Matts hoop dat Miracle soelaas zou bieden is tanende: na haar plotselinge opwelling kroop Mary weer terug in haar apathische, comateuze blik. Nogal frustrerend, zien we. Terwijl Mary als een plank in bed ligt, vliegt Matt haar aan, woedend en wanhopig. Ze zijn op de plek waar wonderen moeten gebeuren, alleen gebeuren ze niet.

Naar het ziekenhuis dan maar, voor een sprankje hoop. Die hoop is er, en is groter dan hij had durven hopen. Mary is zwanger. Het is geen onbevlekte ontvangenis, zoals haar naam en toestand doet vermoeden – ze is met haar man naar bed geweest in het moment dat ze geestelijk even terug was. Tenminste, dat hopen we maar.

Uitzinnig van geluk rijdt Matt terug naar Miracle met zijn vrouw. Zijn geloof is hervonden. Tien jaar lang hebben ze het geprobeerd, en warempel, God is genadig gebleken. Hij stopt de auto: een medepassagier heeft pech, en zoals het een goed Christen betaamt biedt hij zijn hulp aan. ‘Niet doen’, denkt de kijker, maar Matt doet het wel. Hij krijgt een moersleutel op zijn hoofd, en zijn polsbandje wordt van zijn geplette hand gejat. Zijn toegangsbewijs tot de Hemel is verdwenen.

De camping, de camping

Dat is zo geregeld, zou je denken, maar nee, natuurlijk niet. Dit is Miracle, dit is The Leftovers, en niks gaat gemakkelijk. Zeker niet voor Matt – het zal geen toeval zijn dat zijn favoriete Bijbelboek Job is. Kevin wordt opgetrommeld, die Jon meeneemt. Jon is de enige die hem kan helpen, op dit moment, maar op één voorwaarde. Hij moet het wonder ontkennen, en luidop zeggen dat hij seks met zijn comateuze vrouw heeft gehad – terwijl ze comateus was, niet iets anders. Matt zwicht, maar vraagt dan aan Jon waarom hij zo boos is op Miracle, en de wonderen in de stad der wonderen. Dat had hij (alweer) niet moeten doen. Jon loopt weg, en trekt zijn hulp in.

En dan zijn ze veroordeeld tot de camping, dat voor het stadje is gelegen: een bonte verzameling aan hippies, christelijke fanaten, rednecks en ander gespuis. Hij moet, wil en zal Miracle binnenkomen; zijn ongeboren kind is nergens anders veilig, zei Mary in de auto. Hij vraagt een gedrogeerde wezel hem te helpen, en dat wil hij graag. Voor 1000 dollar. Voor dit geld mept Matt een man naar de grond, die hij tijdens het slaan ‘Brian’ moet noemen. Inderdaad, je bedenkt het niet. Net als de man die naakt met zijn hoofd tussen twee schotten zit en wordt bekogeld met eieren.

De jongeman leidt Matt en Mary naar een rioolbuis, die naar Miracle zou moeten leiden. Helaas: ze worden teruggestoten door een krachtige stroom water, en ze moeten weer terug naar de camping. Van de regen in de drup, zou je kunnen zeggen.

Maar gelukkig, daar zijn Kevin en Nora. Hop, de kofferbak in, en plankgas naar huis. Einde verhaal, mag je hopen. Maar nee, alweer een geval van autopech: de man die zijn polsband heeft gejat is over de kop geslagen met zijn auto, dus helemaal thuis komen ze niet. Matt neemt zijn polsbandje terug, en neemt een besluit. Hij moet weg. Hij wil zich niet verschuilen. Hij neemt het jongetje, dat het ongeluk heeft overleefd, met zich mee. Op de weg naar buiten komt hij Jon tegen, en zegt tegen hem dat hij terug zal gekomen. Hij komt terug op de dag dat het wonder, zijn kind, is geboren. En het weeskind is vanaf nu zijn zorgen.

En zo komen we wéér terug op de camping, en schiet Matt voor de laatste keer iemand te hulp. De man met z’n hoofd in het houten schot wordt verlost. Matt is nu aan de beurt.

Volgende week weer een recap!