Toch wel jammer. We sloten de afgelopen twee afleveringen af met dezelfde cliffhanger: een aardbeving, een droge rivier, de vermiste Evie en een heleboel vragen. De derde aflevering van The Leftovers brengt geen enkele oplossing of geruststelling, of ook maar het kleinste beetje informatie over die toestanden – zoals je eigenlijk ook mag verwachten. Deze keer zijn Laurie en Tom aan de beurt, de moeder en zoon die het eerste seizoen beide een eigen, afzonderlijke verhaallijn hadden. Nu zijn ze samen.

Laurie heeft gebroken met de Guilty Remnants, de in witte gewaden gehulde sekte, en heeft een nieuw levensdoel: mensen via haar zoon uit dit vernietigende genootschap te halen en ze te ondersteunen in een praatgroep. Ze is psycholoog, weten we nog, en schrijft naast haar therapeutische werk een boek over haar zwijgzame tijd in de club. Aan Tom de zware taak de remnants te infiltreren, en weifelende leden naar het kantoorpand te brengen waar zijn moeder haar nieuwe rol verwerkelijkt. Zo brengt hij Susan binnen, de blonde, door verdriet verscheurde vrouw die met de steun van Laurie weer bij haar man intrekt.

Het lijkt dus goed te gaan met Laurie. Hoewel, ze heeft enige financiële problemen, kan de huur van haar armetierige kantoorruimte niet betalen, waarop de verhuurder haar spullen op de stoep zet. Minus de laptop, welteverstaan. Die steelt ze terug, op brutale wijze, en rijdt tijdens een high van de overgebleven adrenaline twee rokende witte poppetjes omver. ‘I’m not angry’, zei ze nog tegen Susan tijdens een praatsessie. Lekker, Laurie.

Ook de werkzaamheden die ze haar zoon laat doen zijn discutabel. Als hij een knappe, Aziatische vrouw uit de remnants probeert te halen blaast ze driftig op een fluitje en wordt hij afgevoerd in een truck. Zo ontmoet hij Meg (Liv Tyler), de vrouw die inmiddels enige status heeft binnen de GR, kennelijk; ooit werd ze gerekruteerd door Laurie nota bene. Hij word verkracht (goeie scene), overgoten met benzine en mag de groeten doen aan zijn moeder. Het succesverhaaltje van Tom en Laurie lijkt ten einde, helemaal als we even later Susan in de auto tegen een vrachtwagen aan zien rijden.

Maar goed, Laurie heeft een goed verhaal en een boek. Ze wordt uitgenodigd door een publicist, die haar aan een redacteur wil koppelen om haar verhaal toegankelijker te maken. Bepaalde delen moeten uitvoeriger, vindt hij, meer gericht op gevoel. Zoals de scene waar haar dochter, door Laurie’s toedoen, in een vlammende woning achterblijft en ze de man moet aankijken die ze heeft verlaten. Topmateriaal, natuurlijk. Laurie vliegt de man schuimbekkend aan. Susan had gelijk; Laurie is kwaad. Tom haalt haar even later op uit de gevangenis.

Maar Laurie wil winnen, en Tom kan nergens heen. Ze zetten een heilzame leugen in; Tom claimt dat hij de magische knuffelkracht van Holy Wayne heeft gekregen, net voordat hij stierf. Wie wil zijn pijn weggeknuffeld hebbben? Of, wie niet?

Alweer een erg goeie aflevering, met een dikke pluim voor Chris Zylka (Tom Garvey). Een meer centrale vertelling zou misschien leuk zijn, of bevredigender in ieder geval, maar de knevelpartij tot nu toe is absoluut geen straf.

Dan nog dit: in het midden van de aflevering is er op de TV iets te horen en te zien over de vondst van een vermiste man in Australië. Geen toeval, natuurlijk, maar wie was het? Kevin’s vader? Holy Wayne?

Volgende week weer een recap!