Twee procent van de wereldbevolking is van de aardbodem verdwenen, zomaar ineens. Dat is raar, en het trekt een behoorlijke wissel op de mensen die zijn overgebleven, zo leerden we in seizoen 1 van The Leftovers. We volgden de door hallucinaties geplaagde agent Kevin Garvey (Justin Theroux) en het stadje Mapleton, zonder ook maar iets dichterbij te komen bij een oplossing van het Bijbelse mysterie. Sterker nog, de nevel werd almaar dikker en de wanhoop almaar groter.

Kleine lichtpuntjes waren er wel, op het eind: Kevin kwam dichter tot zijn (eveneens) verknipte dochter, zijn zoon Tom kwam weer in contact met zijn moeder (lid van de rokende brigade The Guilty Remnants) en Nora vond een kind op de deurmat. Een cadeautje van Tom. Misschien dat het op een hele rare manier toch nog een beetje goed komt allemaal, leek het idee.

Het begin van het tweede seizoen geeft geen antwoord op die vraag. Het beantwoord wel een andere. Wordt het allemaal nog raarder? Ja, dat word het, maar dan wel op een goede manier. ‘Axis Mundi’, de eerste aflevering van seizoen twee, zit vol met even eigenaardige als uitnodigende momenten. Tel daar een aantal nieuwe, prikkelende personages bij op en de aftiteling voelt te vroeg.

Een oervrouw en een slang

De aflevering begint smeuïg, mythisch en raadselachtig: een vrouw verlaat haar snurkende schare om te gaan plassen, ergens in de prehistorie, en wordt daarbij gestoord door een aardbeving. Vlak daarna baart ze een kind, en zien we haar en haar kind pasgeboren kind romantisch in de wildernis keuvelen. Een gier zeilt door de lucht, en de oervrouw krijgt honger. Terwijl ze een rauw ei met schaal in een boom verorbert wordt haar kind aangevallen door een slang. Ze doodt het beest, maar wordt net daarvoor gebeten. Ze sterft even later hijgend aan de rivier, waarop een andere oervrouw haar kind vindt en meeneemt.

De scene duurt tien minuten, en vloeit daarna over naar een hedendaagse situatie. Drie tienermeisjes spartelen vrolijk in dezelfde rivier, terwijl een Australische wetenschapper monsters neemt van het rivierwater. Het donkere, brutale meisje is Evie, die we even later zien met haar gezin. Haar vader heet Jon Murphy, een brandweerman (en nog iets anders), haar moeder Erika is een verpleegster en haar tweelingbroer heet Michael, een baptist die werkzaam is voor de kerk. We zijn niet meer in Mapleton, maar in Miracle; de enige plaats waar geen enkele ziel is verdwenen tijdens the departure. Het stadje is een pretpark geworden, met bussen vol toeristen, een bebaarde man op een gigantische paal en souvenirstandjes.

John, wie ben je

De hoofdrol is deze aflevering voor John Murphy, gespeeld door Kevin Carrol. Een aardige, warme huisvader lijkt het. Goed met zijn kinderen en aardig voor zijn vrouw. Hij bezoekt een waarzegger, wiens huis hij ’s nachts samen met zijn brandweerlieden in de fik steekt. Hij speelt een dubbelrol, zoveel is duidelijk, maar het blijft schimmig. Werk hij voor een organisatie of niet? En wat doet hij precies, met welke reden? Even later, in een kerk, preekt zijn zoon uit Thessalonieën, en kijkt hem aan: kwaad moet niet met kwaad vergolden worden. John en zijn zoon zijn tegenpolen, weten we nu. Toch laat John hem zijn gang gaan als hij later in de aflevering de bebaarde man op de paal wil voeren.

In de kerk komen we de eerste oude bekende tegen: dominee Matt Jamison. Hij vervangt de vaste predikant, en wil een verhaal ophouden over zijn zieke vrouw en hun komst naar Miracle. Hij wordt afgekapt door de vaste predikant, en later is het John die terugkomt op zijn afgekapte verhaal. Matt houdt zich wijselijk koest – maar waarom is hij bang voor John? Wie is John precies? Het lijkt erop dat hij de antithese voor de godsdienstwaanzin in zijn stad belichaamt, maar waarom? Is hij bonafide of niet? We weten het niet.

Na de kerkdienst lunchen de Johnsons in een restaurantje. Er komt een man binnen met een geit, snijdt het beest de keel door en taait weer af. ‘Daar heb je weer één’, hoor je de mensen denken. Huh? Wat?

Nieuwe buren

Nee hoor, ze zijn er nog: Kevin, Nora en Jill. Met het kindje van iemand anders – een verwijzing naar de eerste scene, waarschijnlijk. Ze gaan pal naast de Murphys wonen. Jon wil weten wat voor vlees hij in de naburige kuip heeft, en nodigt ze uit voor een barbecue. Op zijn verjaardag nog wel. ‘You’re gonna work on your birthday?’, vraagt zijn vrouw verbaasd.

De spanning tussen Jon en Kevin is tastbaar die avond. Kevin is afwezig, staart voor zich uit en heeft een pleister op zijn hoofd – hij is ‘gevallen’, zegt ie. Jon gelooft hem niet, zien we aan zijn ogen. Later vertelt John dat hij in de bak heeft gezeten voor een poging tot doodslag. Wat er is gebeurd? ‘I didn’t try hard enough’, zegt John met een glimlach. Raadsels, raadsels.

Evie gaat nog even keten met haar vriendinnen na de verjaardagstaart – een andere dan die ze liet vallen – en geeft haar vader een klein cadeautje. Even daarna trilt de hele wereld: alweer een aardbeving. Evie is niet thuis, merken de Johnsons dan. Jon en zijn zoon vliegen naar de rivier waar ze aan het begin van de aflevering te zien was. Vissen spartelen op het droge; de witte auto is leeg.

Teveel vragen blijven over. Een fantastische aflevering, met een vernieuwde introtune nog wel. Als het seizoen dit niveau behoudt dan worden het mooie weken.

Details

• Erika jogt de bossen in, en bevrijdt een vogeltje uit een schoenendoos. Waarom?
• Michael bezoekt een oudere man in een stacaravan, waarom?
• Wie is in hemelsnaam die man op de ‘miracle paal’?
• Jill en Michael, gaat dat een setje worden?
• “Is she adopted, or did your mom fuck a black dude?”

Volgende week weer een recap!