Miniseries zijn toegankelijk te noemen, zeker voor beginners: ze zijn kortlopend, en het risico om verslaafd te raken is beperkt – het zijn immers miniseries.

Er zijn daarbij niet ontzettend veel miniseries gemaakt, wat het aanbod aan miniseries erg overzichtelijk maakt. De lijst met écht goede miniseries is daarbij nog korter.

De bekendste miniserie is natuurlijk Band of Brothers (2001). De dramaserie over een groep Amerikaanse soldaten in de Tweede Oorlog heeft ontzettend veel kijkers bereikt en is in de categorie oorlogsdrama een moderne klassieker. Er zijn sindsdien een aantal sterke miniseries bijgekomen. Hieronder een overzicht van de vijf beste miniseries, van 2008 tot 2014.

1. True Detective (VS, 2014)

https://www.youtube.com/watch?v=mXG1netn9_g

Geschreven door Nic Pizzolatto

Wat televisieseries betreft is 2014 een erg goed jaar geweest, en True Detective was het onbetwiste hoogtepunt. De serie is alom bejubeld en was al een hype voordat de serie was begonnen.

Gelukkig bleek True Detective een serie die de hoge verwachtingen kon waarmaken en zelfs kon overtreffen. Eén van de hoofdverantwoordelijken is de regisseur Cary Fukunaga, die het prachtige landschap van Louisana meesterlijk heeft weten te vangen en het verhaal van het eerste seizoen op een briljante manier voorziet van mysterie. Dan is er natuurlijk sterspeler McConaughey met zijn even briljante als onnavolgbare monologen als kettingrokende en alcoholverslaafde detective. De chemie met zijn tegenspeler Woody Harrelson is alles wat je er van mag hopen en meer. Als deze serie het kwaliteitsniveau toont wanneer filmacteurs zich lenen voor televisiedrama, dan zou film als medium wel eens flinke klappen kunnen krijgen.

2. Olive Kitteridge (VS, 2014)

Geschreven door Jane Anderson

Olive Kitteridge toont een portret van een wiskundelerares met een eigenaardig karakter: ze is depressief, koudbloedig en gemeen. De kijker volgt in een tijdspanne van 25 jaar haar leven in een klein plaatsje in New England. De dramaserie is gebaseerd het gelijknamige boek van Elizabeth Strout.

Het mag algemeen bekend zijn dat Frances McDormand een begenadigd actrice is. We wisten daarbij al dat ze geknipt is voor rollen waarin ze een vileine vrouw op middelbare leeftijd speelt. In films als Moonrise Kingdom en Almost Famous vangt ze de grillige kanten van de vrouw met verve; in Olive Kitteridge perfectioneert ze deze rol. Het thema van de serie is de donkere kant van de menselijke psyche en McDormand laat er geen misverstand over bestaan: die kent ze als haar broekzak. Het contrast met haar altijd optimistische man Henry, gespeeld door eveneens geweldige Richard Jenkins, is hilarisch. Prachtig geschreven, zeer goed gecast: Olive Kitteridge is een must. Niet voor suïcidale kijkers, overigens.

3. Generation Kill (2008)

Geschreven door David Simon, Evan Wright en Ed Burns

Terwijl The Wire langzaamaan een succes werd, ging schrijver David Simon op verder avontuur in televisieland. In Generation Kill vertelt hij het verhaal van het gelijknamige boek (van Evan Wright), waarin een groep mariniers wordt gevolgd die in 2003 als eerste Irak binnenvallen. Een journalist van The Rolling Stone reist met hen mee om een artikel te schrijven over het team en hun uitdagingen.

Generation Kill slaagt er in de weerbarstige wereld van het leger te vangen. Er wordt geen moreel standpunt ingenomen over de rechtvaardigheid van de oorlog of over oorlog in het algemeen. Generation Kill laat alleen maar dingen zien: hoe de wereld van de marine werkt, hoe de soldaten gewoon jongens zijn, hoe kameraadschap er uit ziet en wat het betekent om zonder opgaaf van heldere redenen oorlog te voeren in een ver land. Het realisme van de serie is herhaaldelijk bevestigd door veteranen; het onderstreept het talent van de schrijvers waarheidsgetrouwe verhalen te kunnen vertellen. Dat betekent overigens ook dat er weinig actie plaatsvind – oorlog voeren bestaat voor een groot deel uit wachten, zo blijkt.

4. The Missing (UK, 2014)

Geschreven door Harry Williams en Jack Williams

Tijdens een vakantie in Frankrijk verliest een Engels stel hun enige zoon. In de zoektocht die volgt ontwikkelt de vader zich tot een obsessieve, drinkende neuroot, terwijl zijn vrouw het persoonlijk drama langzaam achter zich probeert te laten.

Het plot in The Missing is niet bijster origineel – verhalen waarin een kind wordt ontvoerd zijn niet nieuw en het vervolg wat wordt gegeven aan het beginpunt is ook niet zeer verrassend. Het is de vertelling van het verhaal dat The Missing een goeie serie maakt. Het verhaal schakelt tussen het jaar 2006, het jaar waarin de ontvoering plaatsvind, en 2014. De verhaallijnen vullen elkaar aan en laten gaandeweg een plot ontvouwen dat al snel beklijft. Een degelijke, onderhouden serie die de verschrikkelijke lijdensweg van een vermist kind kunt goed weet te brengen.

We hebben deze lijst onderbroken en voortgezet in de beste drama series lijst van de 2010′s.